دانلود تحقیق و پاورپوینت و مقاله

مقاله پروژه شبکه word

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 37 صفحه

قسمتی از متن word (..doc) :


‏مقدمه
‏پروتکل اینترنت خط سری (SLIP)‏ و پروتکل نقطه به نقطه (PPP)‏ ‏در میان پروتکل‏‌‏های ICP/IP‏ منحصر به فرد هستند زیرا عملکرد کامل لایه پیوند داده را در اختیار می‏‌‏گذارند. سیستم‏‌‏های که به یک LAn‏ وصل می شوند برای کنترل اتصال واقعی به شبکه به یکی از پروتکلهای استاندارد لایه پیوند داده مثل اینترنت TokenRing ‏ وابسته‏‌‏اند. دلیل آن این است که سیستم‏‌‏ها معمولا از یک رسانه به صورت اشتراکی استفاده می کنند. پس باید یک مکانیزم MAC‏ برای تنظیم دستیابی به ان وجود داشته باشد.
SLIP‏ و PPP‏ برای استفاده با مودم‏‌‏ها و اتصالات مستقیم دیگر که نیازی به کنترل دستیابی به رسانه ندارند طراحی شده‏‌‏اند. از آنجا که SLIP‏ و PPP‏ فقط دو سیستم را به هم وصل می کنند پروتکل‏‌‏های نقطه به نقطه یا انتها نامیده می‏‌‏شوند. در پشته پروتکل را تعریف می‏‌‏کنند، غیر از لایه فیزیکی که به یک استاندارد سخت افزاری مثلا برای واسط درگاه سری RS – 232 ‏ وابسته است که اتصال به مودم را در اختیار می‏‌‏گذارد.
‏معمولا سیستم‏‌‏ها ار SLIP‏ یا PPP‏ برای برقراری اتصال به انینترنت یا WAN‏ استفاده می‏‌‏کنند، چه به LAN‏ وصل باشد و چه نباشند. تقریبا همه Pc‏ های مستقل که برای دستیابی به انیترنت از مودم برای وصل شدن به یک ISP‏ استفاده می‏‌‏کنند این کار را با استفاده از یک اتصال PPP‏ انجام می دهند هر چند برخی انواع سیستم‏‌‏ها هنوز از SLIP‏ استفاده می‏‌‏کنند. LAn‏ ها نیز در مسیریابهای خود برای وصل شدن به یک ISP‏ و برقراری امکان دستیابی به اینترنت برای کل شبکه یا برای وصل شدن به یک LAn‏ ‏دیگر و تشکیل یک اتصال WAN‏ از اتصالات SLIP‏ یا PPP‏ استفاده می کنند. هر چند این دو پروتکل تداعی کننده اتصالات مودم هستند، ولی فناوریهای دیگر لایه فیزیکی از جمله خطوط استیجاری ،
ISDN‏ ، رله فریم و TM‏ هم می توانند از SLIP‏ و PPP‏ استفاده کنند.
SLIP‏ و PPP‏ پروتکل‏‌‏های اتصال‏‌‏گرا هستند که به ساده‏‌‏ترینن بیان یک پیوند داده را بین دو سیستم برقرار می‏‌‏سازند. آنها دیتاگرام‏‌‏های IP‏ را برای انتقال بین کامپیوترها کپسوله می‏‌‏کنند، همان کاری که اترنت و Token Ring‏ هم انجام می‏‌‏دهندع ولی آنها از فریم خیلی ساده‏‌‏تری استفاده می‏‌‏کنند. دلیل ان این است که این پروتکل‏‌‏ها مشکلات پروتکل‏‌‏های LAn‏ را ندارند. آنجا که پیوند فقط از یک اتصال بین دو ک تشکیل می‏‌‏شود نیازی به مکانیزم‏‌‏های کنترل دستیابی به رسانه‏‌‏ای همچون CSMA /CD‏ یا تبادل توکن نخواهد بود. همچنین در رابطه با آدرس‏‌‏دهی بسته‏‌‏ها به یک مقصد خاص مشکلی وجود ندارد، از آنجا که فقط دو کامپیوتر در اتصال شرکت دارند داده‏‌‏ها فقط به یک جا می‏‌‏توانند بروند.
SLIP
SLIP ‏ در اوایل دهه 1980 به عنوان ساده‏‌‏ترین راه حل ممکن برای ارسال داده به روی اتصالات سرای ایجاد شد. هیچ استاندارد رسمی این پروتکل را تعریف نمی‏‌‏کند، به خاطر این که چیز زیادی برای استاندارد کردن وجود ندارد و مشکلی در زمینه قابلیت همکاری وجود ندارد. اما در یکی از مستندات