دانلود مقاله نقش خانواده در تربیت عبادی نماز و فرزندان 38 ص
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 42 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
2
پيشگفتار
تربيت ابعاد مختلفى چون جسمانى، عقلانى، عاطفى، اجتماعى واخلاقى دارد. از مهمترين ابعاد تربيت، تربيت معنوى است كه به عقيده ما در تربيت اسلامى، پرورش اين بعد غايت همه ابعاد ديگـراست. اين نوع تربيت كه شامل پرورش بعد معنوى انسان و فــراهم نمودن زمينه ارتباط انسان با خداوند و در نهايت پرورش انسان براى رسيدن به قرب الهى است. بسيار مورد تاكيد ائمه عليهم السلام بوده است و آن بزرگواران در تمام صحنههاى زندگـى بيشترين اهميت را به پرورش اين بعد فرزندان مىدادند و براى تحقق آن از شيوههاى خاص بهره مىگرفتندكه به نظر مىرسد از مهمترين شيوهها، دو شيوه (ذكر و دعا) است و هر چند دعا نيز يك نوع ذكر تلقى مىشود اما از آنجا كه درتربيت معنوى عنصرى كليدى و مهم است از آن به عنوان يك شيوه جداگانه ياد مىكنيم. امام باقر(ع) در سيره تربيتى خود از اين دو شيوه به شكل خاصى بهره جستند.
ذكر و ياد خدا
ذكر كه عبارت از توجه قلبى انسان نسبت به خداوند است و گاهى در قالب الفاظ مخصوصى بر زبان جارى مىشود. نقش بسيار مهمى درتربيت بعد معنوى انسان دارد. ابن
2
قداح از امام صادق(ع) نقل كرده كه «پدرم (امام باقر(ع)) بسيار ياد خدا مىنمود، همـراه او راه مىرفتم او را در حال ذكرمىديدم با او غذا مىخوردم او را درحال يادخداوند مىديدم، با مردم سخن مىگفت و اين كار او را از ياد خدا غافل نمىكرد. من مشاهده مىكردم كه زبان او مدام در حال گفتن ذكر لا اله الا الله بود. پدرم ما را جمع مىنمود وما را به ذكر و ياد خـدا امر مىفرمود و اين كار تا طلوع خورشيد ادامه داشت، هر كدام از ما كه قرائت قرآن آمـوخته بود به خواندن قرآن و هر كدام كه قرآن نياموخته بود به گفتن ذكر امرمىنمودند.» ايـن حديث در بردارنده دو نكته مهم است. نخست آن كه بر مطابقت گفتار با عمل حضــرت دلالت دارد و نشان مىدهد كه امام ابتدا خود عمل مىنمودند و از ذكر گفتن غافل نمـىشدند و بعد فرزندانشان را به ذكر و ياد خدا امر مىنمودند. نكته دوم آن كه نبايد فرزندان را به حال خودشان رها كرد بلكه مىبايست ضمن حفظ آزادى حساب شده و منطقى و توجه به استقلال طلبى و آزادي خواهى آنها در فرصتهاى مناسب با ايجاد انگيزه و شوق به طور عملى آنها را به انجام كار نيك مشغول نمود.
دعا
