دانلود مقاله مشاهیر نیشابور 60 ص
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 56 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
1
2
الشبهي نيشابوري
ابوبكر محمد بن جعفر الشبهي، يكي از عرفاي بزرگ و نام آور قرن چهارم، زمان نوح بن منصور ساماني بود كه در مقامات عرفان به پايگاه مهمي نايل آمد. او را از جوانمردان مشايخ نوشته اند، با ابوعثمان حيري نسبت دارد و در سال 360 در نيشابور فوت كرده است.
درباره او گفته اند: جوان مردي نيكوخلق و گشاده روست نسبت به مردمان، در بخشيدن و دادن هرقدر كه او را ميسر است انجام مي دهد. از گفته هاي اوست:
بده تا بگيري. نگه مدار تا نرود. ميازار تا به آزار نيفتي.
يكي او را گفت يا شيخ خواهم كه آنچه دارم بذل درويشان كنم و به گوشه اي به عبادت نشينم تا از رنج دنيا آسوده گردم.
شيخ گفت: هرگز چنين مكن كه عبادت ان است كه تحصيل روزي كني و رنج كشي. اگر قسمي از آن را انفاق كني ثواب آن بيشتر باشد تا گوشه نشيني و به ظاهر عبادت كني، خوي اهل عبادت را با مراوده با خلايق به هم جمع بايد نمود. والله اعلم به بواطن امور كه اين واقعيتي است در اسلام كه لارهبانيت في الانآن
سلام. اين عارف كه عده اي از طرق او به حق پيوستند در نيشابور به جوار حق شتافت.
(نامه دانشوران ناصري ـ ج 7 ص 259)
ابوالعباس باوَردي
از عرفاي قرن چهارم هجري و مورد قبول اهل حال بود. باوَرد از اقمار ابيورد بوده. اما ابوالعباس نشو و نمايش در نيشابور بوده و در اين شهر به ارشاد خلايق مي پرداخت. مصاحبت شبلي و شيخ ابوبكر طمستاني را دريافته است از كلمات اوست:
در پي روزي چنان رو كه خلق را از تو بخشي در دل پديد نيايد كه با رنجيدن خلق آن روزي در دل تو سم قاتل خواهد بود. از او پرسيدند كه عيش دنيا كه را ميسر است. گفت: آن كس را كه قناعت ملكه باشد و ذلت طمع بر خود نپسندد. ناگفته مباركه طمستاني اهل طمستان فارس بود كه مدتي در نيشابور مجلس درس و بحث داشت و در سال 340 در نيشابور مدفون شد كه براي هر دو از پيشگاه ذات احديت طلب مغفرت مي كنم.
1
2
(مشاهير به نقل از نفحات الانس جامي ـ و نامه دانشوران ناصري ج 5)
ابوالوفاء بوزجاني (احتمالاً بوژاني)
ابوالوفا محمد بن يحيي بن اسماعيل بوزجاني كه از بزرگترين مفاخر علمي ايران و از بزرگترين رياضي دانان و منجمان اسلامي است. در روز چهارشنبه اول ماه رمضان سال 328 هـ . ق (10 ژوئن 940 م) در بوزجان متولد گرديد و عمويش ابوعمر و مغازلي و دائي اش ابوعبدالله محمد غنبسه استاد علم هندسه و عدد او بودند.
كليه مورخين محل زندگي عمو و دايي و محل تحصيل ابوالوفاء را نيشابور نوشته اند كه در 20 سالگي به بغداد هم مهاجرت كرده است. بوزجاني از مشهورترين منجمان و مهندسين عصر خود بوده است. ابن نديم شرح حال وي را آورده است. ابن خلكان در كتاب وفيات الاعيان او را از مشاهير هندسه ذكر كرده و نوشته است كه او در اين علم استخراجات غريبه اي داشته. ابوالوفاء با ابوريحان بيروني معاصر بوده و ابوالوفاء كثيرالتأليف و مترجم چيره اي نيز بوده است.
دانشمندان اروپائي تحقيقات زيادي درباره ابوالوفاء بوزجاني و آثار او انجام داده اند. دزدان علم در اروپا همچون تيكوبراهه محاسبات ابوالوفاء را كه در ششصد سال قبل از وي بوده به نام خود ثبت نموده است. از آثار ابوالوفاء بايد از اين كتابها ياد كرد:
1ـ المنازل في الحساب 2ـ تفسير كتاب ديوفنطس در جبر
3ـ تفسير كتاب ابرخس در جبر 4ـ مجسطي
(مشاهير نيشابور ـ ص 396)
