دانلود مقاله زندگي انسان بعد از دنيا 50 ص
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 49 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
آخرت ?
زندگي انسان بعد از دنيا
خداي تعالي براي ما خير ميدهد كه انسان از اين دنيا كه محل حيات اجتماعي اوست، به عام ديگري به نام برزخ و سپس به عالم آخرت كوچ ميكند، ولي روش زندگانيش بعد از اين دنيا، انفرادي است، يعني ارتباطي با تعاون اجتماعي ندارد و به كمك و همكاري ديگران نيازمند نيست و تنها وجود خودش در تمام شوون حياتي موثر خواهد بود.
اگر اين نظام طبيعي و نواميس مادي كه در در اين عالم مشاهده ميشود، در عوالم بعدي نيز حكمفرما بود، ناچار بايد زندگاني برزخي و اخروي هم مانند حيات دنيوي بر اساس اجتماع و تعاون استوار باشد، ولي انسان همينكه از اين عالم رخت بربست، ديگر اين جريانات را پشت سر انداخته و متوجه پروردگارش ميشود. ديگر اثري از علوم عملي كه ويژهي محيط اجتماع و كار است، نميماند، ديگر لزوم استخدام و تصرف و مدنيت و اجتماع تعاوني و ساير احكام و قضاوتهايي كه در دنيا دارد، بيمورد خواهد بود، تنها انسان است و اعمالي كه انجام داده و نتايج نيك و بد آنها.
از اين پس چهرهي حقايق بيپرده جلوهگر شده و خير باعظمتي كه مورد اختلاف بود، ظاهر ميشود. در آيهي 80 سورهي مريم ميفرمايد:
آخرت ?
«و نرثه ما يقول و ياتينا فردا» و در آيهي 94 از سوره انعام ميفرمايد: «و لقد جئتمونا فرادي كما خلقنا كم اول مره تركتم ما خولنا كم و اظهور كم و ما نري معكم شفاء كم الذين كنتم زعمتم انهم فيكم شركاء لقد تقطع ينكم و ضل عنكم ما كنتم تزعمون»
و امثال اين آيات زياد است و چنانكه ميبينيد از اينها استفاده ميشود كه روش زندگاني انسان بعد از دنيا عوض شده و ديگر بطور اجتماع و همكاري زيست نميكند و علومي را كه در اين عالم اختراع كرده، بكار نميبندد و جز از ميوهي علم و نتيجهي كار و كوشش خود بهرهاي نميبرد، حقيقت اعمالش در آن عالم ظاهر ميشود و به پاداش آنها ميرسد.
كان الناس امه واحده
«ناس» يعني تعدادي انسان كه گرد هم جمع شدهاند. «امه» يعني گروه انسانها و گاهي به مناسبتي بر يك نفر هم اطلاق ميشود. در آيهي 120 از سورهي نحل ميفرمايد: «كان ابراهيم امه قنتالله» و گاهي بر زمان نسبتاً طولاني اطلاق ميشود. در آيهي 45 از سورهي يوسف ميفرمايد: «و ادكر بعدامه» يعني بعد از سالها، به يادش آمد و در آيهي 8 از سورهي هود ميفرمايد: «و لئن اخرنا عنهم العذاب الي امه معدوده ليقولن ما يحبسه» يعني اگر عذاب را از ايشان چند سال به تاخير اندازيم، خواهند گفت چه مانع آن شده،
